Μια μέρα, η μαμά πήρε πολλά φρούτα.
En dag fick mamma mycket frukt.
«Πότε μπορούμε να έχουμε μερικά φρούτα;» εμείς ρωτάμε. «Θα φάμε τα φρούτα απόψε» λέει η μαμά.
”När kan vi få lite frukt?” frågar vi. ”Vi ska äta frukten ikväll”, säger mamma.
Ο αδερφός μου Ραχίμ είναι λαίμαργος. Γεύεται όλα τα φρούτα. Τρώει πολλά από αυτά.
Min bror Rahim är girig. Han smakar på alla frukter. Han äter mycket av den.
«Κοίτα τι έκανε ο Ραχίμ!» φωνάζει ο μικρός μου αδερφός. «Ραχίμ είναι άτακτος και εγωιστής» λέω.
”Titta vad Rahim har gjort!” ropar min lillebror. ”Rahim är olydig och självisk”, säger jag.
Η μητέρα είναι θυμωμένη με τον Ραχίμ.
Mamma är arg på Rahim.
Εμείς επίσης είμαστε θυμωμένοι με τον Ραχίμ. Αλλά ο Ραχίμ δεν μετανιώνει.
Vi är också arga på Rahim. Men Rahim ångrar sig inte.
«Δεν πρόκειται να τιμωρήσεις τον Ραχίμ;» ρωτάει ο μικρός αδερφός.
”Ska du inte straffa Rahim?” frågar lillebror.
«Ραχίμ, σύντομα θα μετανιώσεις» προειδοποιεί η μαμά.
”Rahim, du kommer snart ångra dig”, varnar mamma.
Ο Ραχίμ αρχίζει να νοιώθει άσχημα.
Rahim börjar må illa.
«Πονάει το στομάχι μου» ψιθυρίζει ο Ραχίμ.
”Jag har så ont i magen”, viskar Rahim.
Η μαμά ήξερε τι θα συμβεί. Τα φρούτα τιμωρούν τον Ραχίμ!
Mamma visste att detta skulle hända. Frukten straffar Rahim!
Αργότερα, ο Ραχίμ μας ζητάει συγγνώμη. «Ποτέ δεν θα είμαι τόσο λαίμαργος ξανά» υπόσχεται. Και εμείς όλοι τον πιστεύουμε.
Senare ber Rahim oss om ursäkt. ”Jag ska aldrig vara så girig igen”, lovar han. Vi tror alla på honom.
