Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε μια ευτυχισμένη οικογένεια.
Det var en gång en lycklig familj.
Αυτοί ποτέ δεν τσακώθηκαν μεταξύ τους. Βοηθούσαν τους γονείς τους στο σπίτι και στα κτήματα.
Barnen bråkade aldrig med varandra. De hjälpte sina föräldrar hemma och på åkrarna.
Αλλά δεν επιτρεπόταν να πάνε κοντά στη φωτιά.
Men de fick inte gå nära eld.
Έπρεπε να κάνουν όλη τη δουλειά τους μέσα στη νύχτα. Επειδή ήταν αυτοί φτιαγμένοι από κερί.
De var tvungna att göra alla sina sysslor under natten eftersom de var gjorda av vax!
Αλλά ένα από τα αγόρια θέλησε να βγει έξω στο φως του ήλιου.
Men en av pojkarna längtade efter att gå ut i solen.
Μια μέρα η θέληση του ήταν πολύ δυνατή. Τα αδέρφια του τον προειδοποίησαν…
En dag blev hans längtan för stark. Hans bröder varnade honom…
Αλλά ήταν πολύ αργά! Αυτός έλιωσε στον ζεστό ήλιο.
Men det var för sent! Han smälte i den varma solen.
Τα κέρινα παιδιά ήταν τόσο λυπημένα να βλέπουν τον αδερφό τους να λιώνει.
Vaxbarnen blev så ledsna över att se sin bror smälta bort.
Αλλά έκαναν ένα σχέδιο. Σχημάτισαν το κομμάτι του λιωμένου κεριού σε ένα πουλί.
Men de tänkte ut en plan. De formade vaxklumpen till en fågel.
Πήραν το πουλί αδερφό τους πάνω σε ένα ψηλό βουνό.
De tog sin fågelbror upp till ett högt berg.
Και καθώς ο ήλιος ανέβαινε, αυτός πέταξε μακριά τραγουδώντας μέσα στο πρωινό φως.
Och när solen gick upp flög han bort i morgonljuset.
