Bir zamanlar çok mutlu bir aile varmış.
Det var en gång en lycklig familj.
Çocuklar hiç kavga etmezler anne babalarına evde ve tarlada yardım ederlermiş.
Barnen bråkade aldrig med varandra. De hjälpte sina föräldrar hemma och på åkrarna.
Ama ateşe yaklaşmaları yasakmış.
Men de fick inte gå nära eld.
Bütün işleri gece yapmak zorundaymışlar. Çünkü hepsi mumdan yapılmışmış.
De var tvungna att göra alla sina sysslor under natten eftersom de var gjorda av vax!
Ancak çocuklardan biri hep güneşe çıkmayı hayal edermiş.
Men en av pojkarna längtade efter att gå ut i solen.
Nitekim sonunda bir gün dayanamamış. Kardeşleri onu uyarmışlar.
En dag blev hans längtan för stark. Hans bröder varnade honom…
Ama artık çok geçmiş. Çocuk sıcak güneşin altında eriyivermiş.
Men det var för sent! Han smälte i den varma solen.
Diğer mum çocuklar kardeşleri eriyip yok olduğu için çok üzülmüşler.
Vaxbarnen blev så ledsna över att se sin bror smälta bort.
Ama bir plan yapmışlar. Eriyen mumu bir kuş biçimine sokmuşlar.
Men de tänkte ut en plan. De formade vaxklumpen till en fågel.
Kuş biçimindeki kardeşlerini alıp yüksek bir dağa çıkarmışlar.
De tog sin fågelbror upp till ett högt berg.
Ve güneş yükselmeye başladığında kuş sabah ışığında güzel güzel öterek uzaklara doğru uçmuş.
Och när solen gick upp flög han bort i morgonljuset.
