روزی روزِگاری خانِوادِه ای بودَند کهِ شاد زِندگی می کَردَند.
Det var en gång en lycklig familj.
آنها هیچوَقت با هَم نَجنگیدند. آنها دَرخانه وَ زَمین هایِ کِشاوَرزی به پِدَر وَ مادَرِشان کُمَک کَردَند.
Barnen bråkade aldrig med varandra. De hjälpte sina föräldrar hemma och på åkrarna.
وَلی آنها اِجازهِ یِ نَزدیک شِدَن به آتَش را نَداشتَند.
Men de fick inte gå nära eld.
آنها مَجبور بودند کِه تَمام کارهایِشان را دَر طول شَب اَنجام دَهند. چون بَدَنِشان اَز جِنسِ موم بود.
De var tvungna att göra alla sina sysslor under natten eftersom de var gjorda av vax!
اَما یِکی اَز پِسَرها آرزو داشت کِه دَر زیر نورِ آفتاب بیرون بِرَوَد.
Men en av pojkarna längtade efter att gå ut i solen.
یِک روز، دیگر نَتوانِست طاقَت بیاوَرَد. بَرادَرهایَش بهِ او هُشدار دادَند کهِ بیرون نَرَوَد.
En dag blev hans längtan för stark. Hans bröder varnade honom…
اَما دیگر خِیلی دیر شُده بود! او دَر اَثَرِ آفتابِ سوزان ذوب شُد.
Men det var för sent! Han smälte i den varma solen.
بَچه هایِ مومی خِیلی ناراحَت شُدَند کِه دیدند بَرادَرِشان دَر جِلویِ چشمِشان ذوب شد.
Vaxbarnen blev så ledsna över att se sin bror smälta bort.
وَلی بَچه ها یِک نَقشه کِشیدند. آنها گُلولِه یِ ذُوب شُدِهِ یِ موم را بِه شِکلِ یِک پَرَندِه دَر آوَردَند.
Men de tänkte ut en plan. De formade vaxklumpen till en fågel.
آنها بَرادَرِشان را کِه بِه شِکلِ پَرَندِه دَر آمَدِه بود را بالایِ یِک کوهِ بُلَند بُردَند.
De tog sin fågelbror upp till ett högt berg.
وَقتی کِه آفتاب طلوع کَرد بَرادَرِشان هَمین طور کِه آواز می خواند بِه دوردَست ها پَرواز کَرد.
Och när solen gick upp flög han bort i morgonljuset.
