بود و نبود خانِوادِه‌ای بودَند کهِ شاد زنده‌گی می کَردَند.
Det var en gång en lycklig familj.
آن‌ها هیچ‌وَقت با هَم جنگ نمی‌کردند. آن‌ها دَرخانه وَ زَمین‌هایِ دهقانی به پِدَر وَ مادَرِشان کُمَک می‌کَردَند.
Barnen bråkade aldrig med varandra. De hjälpte sina föräldrar hemma och på åkrarna.
وَلی آن‌ها اِجازه‌یِ نَزدیک شِدَن به آتَش را نَداشتَند.
Men de fick inte gå nära eld.
آن‌ها مَجبور بودند کِه تَمام کارهایِ خود را دَر طول شَب اَنجام دَهند. چون بَدَنِ شان اَز موم ساخته شده بود.
De var tvungna att göra alla sina sysslor under natten eftersom de var gjorda av vax!
اَما یِکی اَز پِسَرها آرزو داشت کِه دَر زیر نورِ آفتاب بیرون بِرَوَد.
Men en av pojkarna längtade efter att gå ut i solen.
یِک روز، او دیگر نَتوانِست طاقَت کند. بَرادَرهایَش بهِ او هُشدار دادَند کهِ بیرون نَرَوَد.
En dag blev hans längtan för stark. Hans bröder varnade honom…
اَما دیگر خِیلی دیر شُده بود! او دَر اَثَرِ آفتابِ سوزان ذوب شُد.
Men det var för sent! Han smälte i den varma solen.
کودکان مومی خِیلی ناراحَت شُدَند کِه دیدند بَرادَرِشان دَر جِلویِ چشمان ِشان ذوب شد.
Vaxbarnen blev så ledsna över att se sin bror smälta bort.
وَلی آن‌ها یک فکر داشتند. آن‌ها گُلولِه‌یِ ذُوب شُدِهِ‌یِ موم را بِه شِکلِ یِک پَرَندِه دَر آوَردَند.
Men de tänkte ut en plan. De formade vaxklumpen till en fågel.
آن‌ها بَرادَرِشان را کِه بِه شِکلِ پَرَندِه دَر آمَدِه بود را بالایِ یِک کوهِ بُلَند بُردَند.
De tog sin fågelbror upp till ett högt berg.
وَقتی کِه آفتاب طلوع کَرد، بَرادَرِشان هَمین طور کِه آواز می‌خواند، بِه دوردَست‌ها پَرواز کَرد.
Och när solen gick upp flög han bort i morgonljuset.
